Rose [by Lena Kallergi]

After you dig the tunnel and escape
Save the soil, the rocks
That held you in your hole
After the first breath of freedom
Build yourself a room
A protection from the rain, the cold
You have the material.
And when you feel it as a prison
Break down the door and go
You will find it elsewhere
In your new position
You will have better air
And all the sky you can stand.
Until the walls close around you.
Until you find a new road again.
Every change a rose petal
In its time it will fade.
The truth dust ending
Writes another line
In your red poem.
And if the succession of all withering moments tires you.
And you want to stop
You have the gifts from your excavations
Experiential luggage.
Living, you have become a collector of life.
Memory preserves the prima materia
You allowed in your travels to age.
Time will make its cycle bloom again.
Thorn remain.

(Translated by Vassilis Manoussakis and Valerie Coulton)


Τριαντάφυλλο

Αφού σκάψεις τη σήραγγα και δραπετεύσεις

Φύλαξε τα χώματα, τις πέτρες

Που σ’ έκλειναν μες στο λαγούμι σου.

Μετά την πρώτη ανάσα ελευθερίας

Χτίσε για σένα ένα δωμάτιο

Μια προστασία απ’ τη βροχή, το κρύο

Έχεις τα υλικά.

Κι όταν το νιώσεις φυλακή

Την πόρτα γκρέμισε και φύγε

Θα βρεις αλλού.

Στη νέα σου θέση

Θα ‘χεις καλύτερον αέρα

Κι όσο ουρανό αντέχεις.

Μέχρι να κλείσουν γύρω σου οι τοίχοι.

Μέχρι να βρεις ξανά καινούριο δρόμο.

Κάθε αλλαγή πέταλο ρόδου

Στην ώρα του θα σβήσει.

Η σκόνη της αλήθειας που τελειώνει

Γράφει άλλον ένα στίχο

Στο κόκκινό σου ποίημα.

Κι αν σε κουράσει η διαδοχή στιγμών που όλο μαραίνονται

Και θες να σταματήσεις

Έχεις τα δώρα απ’ τις ανασκαφές σου

Νοητές αποσκευές.

Ζώντας, ζωής συλλέκτης έχεις γίνει.

Η μνήμη συντηρεί τις πρώτες ύλες

Που άφησες στο ταξίδι να παλιώσουν.

Ξανά ο καιρός τον κύκλο του θ’ ανθίσει.

Μείνε αγκάθι.