The Second Door [by Iana Boukova]

when I close my eyes

I am enclosed within myself

such a vast

uninhabited expanse

The exit is at the second door, he told him

and left him totally puzzled

(he was neither a fortune-teller nor a newscaster

nor did he hand out leaflets on the streets)

And there he is, sitting and wondering

whether it is the second to the left

or the second to the right

whether chronologically it is the second

he will try

or if psychologically it is the second one

he imagines

or if philosophically it is the second solution

deriving from the misconception of the first one

or again, if he has already passed

through the first door,

the second one may just be the return

and if in the end he manages to find

the damned door

what the hell will he be getting out of?

The headache gets worse

He holds his head as if it were a newborn

There’s a fridge next to him

it’s having a fit

It has spasms and then calms down

His glass is full and then it’s empty

He’s no longer thinking about doors and exits

"Second” has bewitched him

It reveals to him the mirror

the victim

and words

He thinks: that’s probably how the world began.

A phrase that was accidental

but directed at someone

(Translated by Richard Pierce)

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΟΡΤΑ

όταν κλείνω τα μάτια

μένω στον εαυτό μου

τέτοιαν απέραντη

ακατοίκητη έκταση

Η έξοδος βρίσκεται στη δεύτερη πόρτα του είπε

και τον άφησε να σπάει το κεφάλι του

(και ούτε μάντης ήταν, ούτε τις ειδήσεις έλεγε

ούτε καν προκηρύξεις μοίραζε στους δρόμους)

Και νάτον τώρα που κάθεται και σκέφτεται

αν είναι η δεύτερη πόρτα από τ’ αριστερά

ή η δεύτερη από τα δεξιά

αν χρονικά είναι η δεύτερη

που θα δοκιμάσει

ή ψυχολογικά είναι η δεύτερη

που φαντάζεται

ή φιλοσοφικά είναι η δεύτερη λύση

που προέρχεται από το λάθος της πρώτης

ή αν ήδη έχει περάσει

από την πρώτη πόρτα

μήπως η δεύτερη είναι κάποια επιστροφή

κι αν στο τέλος καταφέρει και βρει

την καταραμένη την πόρτα

από τι στο διάολο θα βγει

Ο πονοκέφαλος μεγαλώνει

Κρατάει το κεφάλι του σαν νεογέννητο

δίπλα του έχει ένα ψυγείο

το πιάνουν σπασμοί

Τρίζει ολόκληρο έπειτα ησυχάζει

Έχει ένα ποτήρι γεμίζει τελειώνει

Τώρα πια δεν σκέφτεται για πόρτες και εξόδους

Ο αριθμός «δεύτερος» τον έχει μαγέψει

Του δίνει τον καθρέφτη

το θύμα

και τις λέξεις

Σκέφτεται: έτσι θα άρχισε ο κόσμος

Μια φράση

που ειπώθηκε τυχαία

όμως σε κάποιον